มนุษย์กับอิสรภาพในการเลือกที่อยู่

ท่องไปในอันโดร่า

รวมทุกตอนในซีรีส์ ท่องไปในอันโดร่า

สวัสดีค่ะ มิตรรักแฟนเพลง (แหม สวัสดียังกับหมอรำ) ตอนนี้ท่านชายและอิฉันก็มาอยู่ที่ประเทศอันโดร่า ใครงงๆ อะไร อันโดร่า กลับไปอ่าน ลิต้าพาเที่ยว ตอน ประเทศนี้มีด้วยหรือ จะได้มาต่อกันติด นะเจ้าคะ อิอิ

*หมายเหตุ ท่านชาย ในที่นี้ หมายถึงชายที่รักของฉันเอง เป็นคำเรียกแทนที่ฉันอุปโลกขึ้นในโลกอันเพ้อเจ้อ อันมีฉันเป็นนางเอก อะนะ โลกของฉัน ฉันจะเขียนอะไรก็ได้ เอาว่าชายที่รักของฉัน มิใช่เจ้าฟ้า หรือเจ้าเข้าทรงที่ไหน ขอให้รับทราบโดยทั่วกัน หมั่นไส้ได้ แต่อย่ามาดราม่านะ แม่ขอ

ช่วงนี้ยังไม่ได้มาเขียนนิยายเรื่อง เกมรัก ลิต้าเจน เดอะ ซีรีส์ ต่อเลย อดทนรอหน่อยนะเจ้าคะ ความเปลี่ยนแปลงรอบตัวมันมีเยอะเหลือเกิน 

ทริปนี้เราตั้งใจมาหนึ่งเดือนตามประกาศล๊อกดาวน์ของประเทศฝรั่งเศส จะได้เลื่อนวันกลับหรือเปล่า รอดูกันอีกที

วันแรกมาถึงก็เข้าโรงแรมพักผ่อน ที่โรงแรมมีสปาด้วย รู้สึกดีมากไม่ได้แช่น้ำมานาน 

ฟินมากค่ะ ข้างนอกเป็นวิวเมือง La Masana

วันที่สองเราตระเวนดูที่พัก ต้องหาที่พักที่มีครัว กว่าจะตัดสินใจได้ เล่นเอาเหนื่อยกันไป ได้ที่พักที่ The Lodge at Arinsal ที่พักใหม่และสะอาด ถึงห้องออกจะเล็กไปซักหน่อย แต่สะดวกสบายสำหรับช่วงเวลาสั้น ๆ มีครัวแบบมินิด้วย ภาพห้องเอามาจากในเว๊ปเขานะคะ เพราะตอนนี้ข้าวของกระจายซะเหมือนอยู่มานานแล้ว ฮ่า ๆ

โรงแรมนี้อยู่ในวัลเลย์ที่ชื่อว่า Arinsal อยู่ตอนบนของประเทศอันโดร่า ตามแผนที่ที่อิฉันวงกลมไว้นะเจ้าคะ 

แผนที่ประเทศอันโดร่า

เมือง Arinsal นี้เป็นเมืองเงียบสงบ แหม เรียกเมืองก็กระไร ๆ อยู่ เพราะทั้งประเทศนี้ฉันรู้สึกเหมือนมันเป็นเมือง ๆ เดียวยังไงยังงั้น 

ที่พักของเรามีวิวสวยมาก มองแล้วเพลิน มีธารน้ำไหลผ่าน ห้องของเราอยู่ที่ชั้นสาม ได้ยินเสียงชัดเจนกล่อมทั้งเวลาหลับและเวลาตื่น 

หลังจากซื้อข้าวของเข้าที่พัก จัดแจงรื้อกระเป๋า และ นอนให้หายเหนื่อยเป็นที่เรียบร้อย ฉันออกเดินสำรวจ เจอทางเดินเขาเล็ก ๆ ให้ความรู้สึกที่รื่นรณ์มาก เดินไปเจอเข้ากับน้ำตกแบบที่ไม่ได้คาดคิด ดีใจสุด ๆ น้ำเย็นเฉียบ อดไม่ได้ที่จะต้องแอบชิมดู อร่อย สดชื่น เย็นชื่นใจ 

ด้วยความที่เพลินไปหน่อยกับน้ำตก เดินเลาะไปเรื่อย ปรากฏว่าจำทางเดินเข้ามาไม่ได้ เดินหลง งง ๆ อยู่จนเริ่มจะตระหนก รู้ว่ายังไงก็หาทางกลับได้ละน่า แต่ทางไหนนั่นน่ะซิ สุดท้ายพอเดินจนเหนื่อย เห็นบ้านคน ฉันตัดสินใจไถลตัวลงจากเนินเขา ไม่เอาละ เดินหาทางออก เอาว่าขอทางลัดเลยแล้วกัน เนื้อตัวเลอะเทอะเล็กน้อยถึงปานกลาง เป็นการรับน้องการมาเยือนดินแดนแห่งเทือกเขาพีรินีส (Pyreness) 

หากเพื่อน ๆ ได้อ่านบทความที่ฉันได้เขียนเกี่ยวกับอันโดร่าแล้ว ก็คงรู้ดีว่าทริปนี้เป็นทริปการมาดูบ้าน เพราะท่านชายกับอิฉันได้ตัดสินใจที่จะย้ายรกรากมาเป็นชาวอันโดร่า และเวลานั้นก็ใกล้เข้ามาทุกที 

หากย้อนไปซักหลายปีก่อน อย่าว่าแต่การเปลี่ยนที่อยู่เลย การไปเดินทางท่องเที่ยวก็เป็นเรื่องที่ถือว่าไม่ได้ง่ายสำหรับทุกคน 

ฉันได้เรียนรู้เมื่อไม่นานมานี้นี่เอง ว่ามนุษย์เรามีอิสระเสรีมากขึ้นทุกที เราสามารถอยู่ที่ใดในโลกก็ได้ (หากปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนด) เราสามารถแม้แต่เปลี่ยนสัณชาติยังได้  

ฉันและท่านชายได้เดินทางไปเรื่อยในช่วงปี 2019 ก่อนที่โควิดจะแวะมาตีซี้ พวกเรา จริง ๆ ต้องบอกว่า ท่านชายเสียมากกว่า เธอมีความสนใจจะหาที่อยู่ สิ่งแวดล้อม ผู้คน ใหม่ ๆ ที่จะพำนัก และที่สำคัญระบบการการปกครองที่สอดคล้องกับค่านิยมของเธอ เอาว่าเธอไม่เห็นด้วยอีกต่อไปกับระบบสังคมในประเทศฝรั่งเศส ฉันเองก็เลยได้ติดสอยห้อยตาม ไปช๊อปปิ้งประเทศ ได้เที่ยวชมและเรียนรู้เกี่ยวกับโลกของเรา เหมือนกับกบออกมาจากะลา ยังไงยังงั้น

ประสบการณ์เหล่านี้ทำให้ฉันได้นึกคิดถึงโลกในอนาคตที่ผู้คนจะมีอิสระในการเลือกชีวิตที่ต้องการโดยไม่เกี่ยวกับที่ที่เราเกิด ประเทศเองก็อาจจะเป็นเสมือนบริษัทบริหารทรัพย์สินให้งอกเงย ใครชอบการบริหารแบบใด ก็สามารถสมัครเป็นพลเมืองและจ่ายภาษีให้กับประเทศนั้น ๆ มันเป็นเพียงความคิดของฉัน แต่ฉันรู้สึกว่ามันอีกไม่ไกลหรอก 

ในเวลานี้อาจจะยังจำกัดอยู่ที่ ที่คนอันพอจะมีกำลังทรัพย์ หรือ มีความสามารถเฉพาะทาง ดูอย่างแคนาดา เราสามารถสมัครเข้าเป็นพลเรือนของเขาหากเรามีคุณสมบัติตามที่เขาต้องการ หรือ หลาย ๆ ประเทศที่รับสมัครพลเรือนผ่านการบริจาค หรือ ง่าย ๆ เขาเรียกว่าซื้อสัณชาตินั่นเอง 

ลองคิดดูซิ ว่าเมื่อวันหนึ่งที่มนุษย์มีอิสระเหนือเชื้อชาติของตัวเองแล้ว ประเทศหรือรัฐบาลของประเทศก็จะเปรียบเสมือนบริษัทจำกัด ที่เรา ๆ สามารถสมัครเข้าร่วมอุดมการณ์ เราเลือกประเทศ ประเทศเลือกเรา โลกมันจะวิวัฒไปขนาดไหน ลองคิดดู ตื่นเต้นฮะ ว่ามะ  

อะนะ เพ้อ ๆ คิดไป แต่ใครจะรู้มันอาจจะเป็นจริง ว่าแต่เธออยากจะสมัครเข้าประเทศไหนกัน และเพราะอะไร มีใครจะตามมาอันโดร่ากับฉันบ้าง 

ขอลาไปด้วยภาพเจ้าเหมียวสามตัวที่มองดูเราอย่างใคร่รู้

รัก

ลิต้าเจน