Image by Free-Photos from Pixabay
อากาศซึม ๆ อยู่หลายวัน หนาว ๆ ชื้น ๆ ไม่มีแสงแดด วันนี้แดดออกรำไร ฉันรีบคว้าแก้วชาถ้วยโปรดออกเดินชมสวนทันควัน เจอเจ้ากวางน้อยไม่รู้ว่าแอบย่องเข้ามาทางไหนของรั้วบ้าน มันรีบวิ่งหนีด้วยความกลัว พาเอาฉันก็วิ่งหนีไปอีกทาง อุตะ ตกใจ หมด ศรีนึกว่าศรีอยู่คนเดียว
แดดอ่อน ๆ ที่คิดถึงเหลือเกิน เรื่องเล็ก ๆ ที่ทำให้มีความสุข บางครั้งความมืดมิด ก็ทำให้หัวใจได้จำได้ว่ามันดีเพียงไหนเวลาที่แสงแดดสาดส่องไปทั่วทุกพื้นหญ้า ฉันนึกขอบคุณความหนาวเย็น และเมฆหนา เพราะถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้ ฉันคงหลงลืมความสวยงามของแสงแดด และ อากาศอันอบอุ่น
บางครั้งสิ่งดี ๆ ที่มีอยู่รอบตัวก็ถูกหลงลืมไปอย่างง่ายดายด้วยความเคยชิน คนรอบข้างก็เช่นกัน เรามักหลงลืมไปถึงคุณค่าที่เขามี ลืมเอ่ยปากชื่นชม เพียงเพราะเขาดีอยู่อย่างนั้นจนชิน แต่อย่าได้เผลอไม่ดีเชียว จิตจ้องจับผิดจะเล็งเห็นอย่างทันท่วงที และนั่นก็เป็นสาเหตุหลัก ๆ ที่ทำให้ความรักในครอบครัวค่อย ๆ หล่นหาย
คนข้างกายที่เคยหล่อเหล่า สวยงามสุดแสนเซ็กซี่ในสายตาเมื่อยามแรกพบนั้น กลายเป็นน้ำพริกถ้วยเก่า อันน่าเบื่อหน่าย
ในอดีตฉันต้องเรียนรู้บทเรียนนี้ด้วยบทเรียนอันราคาแพง ฉันช่างเบื่อหน่ายไปอย่างง่ายดาย และมองเห็นแต่ความไม่ชอบในตัวคนข้างกาย จนถึงวันที่ฟ้าไม่ส่งใครมาให้รัก และฉันต้องทนอยู่กับความเหงา นั่นเองฉันจึงได้เรียนรู้การมองเห็นความดีงามในผู้คน
พลังอำนาจนี้มหัศจรรย์ยิ่งนัก การมองเห็นเทวดานางฟ้าในตัวของคนเคียงหมอน ช่วยทำให้เขาจดจำความดีงามในตัวของเขา ฉันสังเกตุเห็นได้อย่างชัดเจน ถึงความเปลี่ยนแปลงของคนข้างกายของฉัน เขากลายเป็นเทวดาในชีวิตจริงตามการมองเห็นของฉัน เขาเป็นดั่งแสงสว่าง อบอุ่น สดใส และฉันก็ตระหนักได้ว่า ทุกอย่างรอบกายเกิดจากการสร้างด้วยพลังความคิดของฉันเอง
ที่เขาว่า You bring the best in me. I become better person because of you. คุณดึงเอาส่ิงที่ดีที่สุดออกมาจากฉัน ฉันดีขึ้นเพราะเธอ นั้นคงเป็นเพราะเหตุนี้เป็นแน่แล้ว
ว่าแล้วก็หันไปมองคนข้าง ๆ ระลึกรู้คุณมองเห็นคุณค่าของสิ่งธรรมดาที่เมื่อขาดไปจักต้องโหยหา ดั่งเช่น แสงอาทิตย์
รัก
ลิต้า เจน
Share this post