ช่วงนี้มีความคิดหนึ่งที่อยู่ในหัวตลอดเวลา หายใจเข้าออก เสพติดความคิดนี้สุด ๆ ไม่ใช่อะไร ก็ตั้งแต่คุณชาลีเธอขอหมั้นอิฉันเมื่อเดือนตุลาคมปีที่แล้วด้วยสร้อยขอของแม่ของเธอ พร้อมทั้งเสนอให้เลือกแหวนหมั้นด้วยกัน เพราะเธอนั้นจนปัญญา ไม่กล้าจะซื้อ กลัวว่าฉันที่ค่อนข้างจะรู้มากเรื่องเพชรจะไม่ถูกใจเอา นั่นแหละ ทำเอาวันคืนของฉันเต็มไปด้วยเรื่องของเพชรนิลจินดา
จริง ๆ ต้องท้าวความไปแต่อ้อนแต่ออด ฉันนั้นชอบเพชรมาก เรียกว่าขั้นหลงไหล ชอบความคงทน ความเปล่งประกาย สวยงามดั่งกับดวงดาว มีความฝันว่าวันหนึ่งจะได้รับแหวนเพชรเม็ดงามจากคนที่รัก ฝันก็แล้ว วาดวิมาน มโน และทุกเทคนิคของกฎแรงดึงดูด แต่ก็ไม่เป็นจริงเสียที จนในที่สุดก็ปล่อยวาง
ถ้าเป็นคุณชาลีแล้ว เธอจะเอาก้อนกรวดอะไรมาขอ ฉันก็รับทั้งนั้น เพราะหัวใจของเธอนั้นดั่งทอง ดวงตาทอประกายดั่งเพชร ฉันจะต้องการอะไรอีกเล่า แต่เมื่อเธอเสนอ ฉันก็รับสนอง
คุณชาลีพาฉันไปดูแหวนเพชรมากมาย มากจนมึน เพชรใหญ่ ๆ ก็อยากได้ แต่อยากได้มากกว่าคือความสบายใจของคุณชาลี แหวนวงแรกที่ลองขนาด 0.7 กะรัต ฉันลองแล้วก็แวบมองคุณชาลีว่าจะพูดยังไง ใหญ่ไปเล็กไป รับราคาได้เปล่า สำหรับฉันแล้ว 0.7 กะรัตนี่ก็ใหญ่สมมือ นิ้วฉันก็ไม่ใหญ่เท่าไหร่ คุณชาลี บอกมันเล็กไปหน่อย อู้ย เธอจ๋า ดวงตาฉันเปล่งประกาย แสดงว่าใหญ่กว่านี้ก็ได้ซินะ ฮ่า ๆ
เอาเป็นว่าเราก็ไปดูกันแทบทุกแบรนด์ ไม่ว่าจะ Cartier, Bvlgari, Chopard, Tiffany, Piaget, รวมถึง แบรนด์ที่แพงแสบทรวงอย่าง Harry Winston (ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่รู้จักหรอกนะ ก็เพิ่งจะรู้จักนี่แหละ) นอกจากนั้นก็ไปมันทุกร้าน รวมทั้งไม่มีแบรนด์ด้วย
อยากเอารูปมาให้เพื่อน ๆ ได้ชม ไปด้วยกัน เพราะมันเป็นประสบการณ์หนึ่งที่คงไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย ๆ ใครชอบแบบไหนเม้นท์มาคุยกัน บางวงในนี้ก็ใหญ่มโหระทึก ก็รู้ว่าคงเกินงบคุณชาลี แค่มีโอกาสได้ลองซักครั้งก็ดีใจแล้ว แล้วเพื่อน ๆ คิดว่าอิฉันจะเลือกวงไหน เอ๊ะ หรือ จะไม่ซักวง ยังไง เดี๋ยวมาอัพเดรตต่อในตอนหน้า ตอนนี้ดูรูปและคำบรรยาย เป็นอาหารตาไปพลาง ๆ
สมัครสมาชิกเป็นครอบครัว ลิต้า เจน เพื่อติดตามตอนต่อไปง่าย ๆ ด้วยอีเมลล์ลิ้งค์ข้างล่างเลยจ้า