ตอนที่ 10 ร้านเหล้าปั่น
ลิต้าเจน เดอะ ซีรีส์ 1 หลงทางรักนครมายา
Image by Guilherme Gomes from Pixabay
ตอนก่อนหน้าและตอนถัดไปรวมอยู่ในนี้ รวมทุกตอน
เทวินขับรถพาฉันออกมาจากรั้วมหาวิทยาลัย เวลานั้นก็เริ่มพลบค่ำแล้ว ยิ่งรถเคลื่อนตัวออกมาไกลเท่าใด ฉันสัมผัสได้ถึงความผ่อนคลาย และอิสระ
อิสระจากความรับผิดชอบ ของชีวิตนักศึกษา อิสระจากความบาดหมางระหว่างฉันและสายทิพย์ อิสระจากคำครหานินทา อิสระจากการถูกจ้องจับผิด
บางทีถ้าเทวินพาฉันออกไปไกลจากที่ตรงนี้ แล้วไม่ต้องกลับมาอีกก็คงจะดี ฉันหลุดเข้าไปสู่ห้วงของความคิด โดยมิทันได้รู้ตัว ในขณะที่เทวินจอดรถลง ณ ที่แห่งหนึ่ง
“ถึงแล้วครับ” เทวินยิ้มด้วยความภูมิใจ
“ไหนละ” ฉันกล่าวด้วยความงุนงง เพราะฉันไม่เห็นร้านอาหารใด ๆในบริเวณนั้น
“ตามผมมาซิ” เทวินกล่าวพร้อมเดินนำฉันไป
เขาพาฉันเดินลัดเลาะเข้าไปยังซอยเล็ก ๆ ดูมืด ๆ และ วังเวง แต่เพียงไม่กี่อึดใจ เราก็มาอยู่ที่หน้าร้านแห่งหนึ่ง เป็นร้านเหล้าปั้นเล็ก ๆ ที่มีอาหารขายด้วย ภายในร้านตบแต่งสไตล์อินดัสเทรียล
ฝาผนังปูนเปือย สลับกับการก่ออิฐแดง บนฝ้ามีท่อสีดำที่ใช้ในการเดินสายไฟ ดูดิบ ๆ และ เท่ เอามาก ๆ ที่ห้องมุมมีนักดนตรี กำลังเล่นกีตาร์และร้องเพลง แสงไฟดูสลัว ให้ความรู้สึกเป็นกันเอง
“ชอบไหม พี่ลิต้า” เทวินถาม
“ชอบซิ มันดูเท่ และ มีเสน่ห์มากเลย” ฉันตอบ
เขาเดินนำฉันไปนั่งที่โต๊ะ ณ มุมหนึ่งของร้าน ที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว พวกเราสั่งอาหาร กันเป็นที่เรียบร้อย ชายหนุ่มวัยทำงานที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์บาร์ เดินเข้ามาทักทายเทวิน ดูเหมือนว่าเขาจะรู้จักกันดี
“วันนี้ดื่มอะไรดี น้องชาย” เขาถาม
“มีอะไรเด็ด เฮียจัดมาเลยครับ ผมพารุ่นพี่มาเลี้ยงฉลอง” เทวินตอบพลางชำเรืองสายตามาทางฉัน
“ได้เลย เดี๋ยวเฮียจัดให้ แหม แฟนก็บอกไม่ต้องมารุ่นพ่ง รุ่นพี่” เขาแซวพร้อมกับ เดินกลับไปที่หลังบาร์ของเขา และ เร่ิมลีลา การชงเหล้า อย่างเชี่ยวชาญ ฉันรู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูก
“เทวิน ทำไมเธอไม่แก้ต่างที่เขาเข้าใจผิด” ฉันติง
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ครับ ใครจะคิดอะไรก็ช่างเขา จริง ๆแล้ว ผมกลับชอบที่เขาเข้าใจผิดแบบนั้น” เทวินตอบทีเล่นทีจริง
“ฉันไม่ชอบเลย แค่เพื่อน ๆในคณะ ฉันก็อึดอัดจะแย่” ฉันพ้อ
“เอาน่าพี่ลิต้า อย่าคิดจริงจัง วันนี้พี่มาเล่นติ๊ต่าง เป็นแฟนผมซักวันจะเป็นไร” เทวินที่มีความคิดอิสระ และไม่สนว่าใครจะคิดอย่างไร กล่าวโน้มน้าวฉัน
ไม่นานนักเฮียนักชงเหล้าผู้เชียวชาญ ก็เดินมาพร้อมเครื่องดื่ม
“อะนี่สำหรับคู่รักข้าวใหม่ปลามัน รับรองว่าคืนนี้จัดหนักแน่นอน” เขากล่าวทีเล่นทีจริงพร้อมทำสายตามีเลศนัย
“ขอบคุณครับ ไม่ต้องอวยพร” เทวินตอบพร้อมกับหัวเราะร่า
“เขาพูดอะไรของเขาน่ะ” ฉันถามเทวิน หลังจากที่เราอยู่กันตามลำพัง
“อย่าสนใจเลยพี่ลิต้า มาทานอาหารกันเถอะ” เทวินตอบ พร้อมกับยกแก้ว ที่เพิ่งนำมาเสริฟ ขึ้นมาดื่ม
“เฮีย เหล้าหก หรือว่ายังไง ทำไมมันเข้มขนาดนี้” เทวินอุทานออกมาเสียงดัง เฮียที่อยู่ข้างหลังบาร์ ได้แต่หัวเราะชอบใจ
“เทวิน ถ้ามันเข้มมาก อย่าดื่มเลย เดี๋ยวเธอยังต้องขับรถอีกนะ” ฉันห้าม
“ไม่เป็นไรหรอก พี่ลิต้า แค่แก้วเดียว” เขาตอบแบบไม่สนใจ
เราทานอาหาร และ พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พร้อมกับท่าทีของเขาที่เริ่มเปลี่ยนไปเนื่องจากน้ำเมา ซึ่งจริง ๆ แล้ว ทำให้เขาดูมีเสน่ห์ขึ้นมาก นี่ถ้าฉันไม่ได้มีกวินทร์เป็นตัวเป็นตนแล้วละก็ ฉันก็อาจจะเผลอใจให้กับเทวิน หนุ่มรุ่นน้องคนนี้เข้าให้ก็ได้ เมื่อเวลาล่วงเลย และ พวกเราทานอาหารกันจนเสร็จสิ้น ฉันเอ่ยชวนเทวินว่าถึงเวลาต้องกลับได้แล้ว
“กลับกันเถอะ พี่ต้องตื่นแต่เช้าวันพรุ่งนี้” ฉันกล่าว
“ผมยังไม่อยากกลับเลย ยังอยากใช้เวลากับพี่อีกนิด” เทวินอ้อน
“พอเถอะ พรุ่งนี้พี่ก็เจอเธอที่มหาวิทยาลัยอยู่ดี” ฉันตอบ
“มันไม่เหมือนกันครับ วันนี้ผมรู้สึกเหมือนพี่เป็นคนรักของผม มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก” เทวินรบเร้า
“พี่ว่าเธอน่ะ เมาแล้ว ยังไงพี่ก็ยังเห็นเธอเป็นเหมือนน้องคนหนึ่งเท่านั้น น้องที่พี่รัก” ฉันตอบ
ฉันลุกขึ้น เดินนำเขากลับไปที่รถ เขาลุกตามฉันมาติด ๆ ระหว่างทางเดินที่เปลี่ยวและมืดนั้นเทวิน
“รอก่อนครับพี่ลิต้า” เขาพูดพร้อมกับคว้ามือของฉันเอาไว้ และดึงฉันเข้ามาหาเขา
ฉันที่ไม่ทันได้ตั้งตัวถึงกับเสียการทรงตัว เขาใช้อีกมือนึงประคองฉันเอาไว้ แล้วดึงฉันเข้าไปแนบสนิทชิดกับเขา จนฉันได้ยินเสียงหายใจ และทุกการเต้นของจังหวะหัวใจของเขา
“ทำอะไรน่ะ เทวิน” ฉันอุทานด้วยความตกใจ
ไม่มีเสียงตอบ และ ไม่ทันได้ตั้งตัว เทวินประกบริมฝีปากของเขาบนริมฝีปากของฉัน ในวินาทีนั้น หากขาดด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดีแล้ว ฉันต้องยอมรับว่า สัมผัสของเขานั้นช่างเร้าอารมณ์ และเต็มไปด้วยชีวิตชีวา มันทำเอาฉันนั้นสั่นสะท้านจากข้างใน เมื่อตั้งสติได้ ฉันผลักเขาออกไป
“หยุดเถอะ เธอน่ะเมามาก พาพี่กลับได้แล้ว” ฉันออกคำสั่งและวิ่งล่วงมาก่อน โดยไม่รอเขา
เทวินวิ่งตามมาติด ๆ เรานั่งกันอยู่ในความเงียบตลอดทางกลับ เมื่อมาถึงหอพักของฉัน เขากล่าวขอโทษเพียงสั้น ๆ ฉันเดินจากไปโดยไม่ได้กล่าวอะไร คืนนั้นฉันนั่งทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น และรู้สึกสับสนในตัวเอง ฉันควรต้องโกรธ และ ฉันควรโกรธมาก แต่ฉันกลับรู้สึกดี และ ตื่นเต้น สัมผัสนั้นยังตราตรึงอยู่ในทุกอณูร่างกายของฉัน ความรู้สึกเสียวซ่านที่แผ่ไปทั่งหัวใจ พร้อมกับความรู้สึกผิดที่มีต่อกวินทร์ ทำให้ฉันรู้สึกสับสน ฉันนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน
…
ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ชื่นชอบเรื่องราวของลิต้านะคะ หากมีอะไรเสนอแนะ ลิต้ายินดีรับฟังและจะ นำไปพัฒนา ขอบคุณเป็นการล่วงหน้าเลยนะคะ สามารถคลิ๊กที่ลิ้งค์ด้านล่างและส่งข้อความถึงลิต้าได้เลยค่ะ หรือ จะตอบกลับมาในอีเมลล์นี้ก็ได้ค่ะ
อ่านจบแล้ว แบ่งปันให้เพื่อน ๆ คนอื่น ลิต้าจะขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ
สำหรับเพื่อน ๆ ที่ได้รับเมลล์นี้ทางใดก็ตาม แต่ยังไม่ได้ลงทะเบียนรับข่าวสารสามารถลงทะเบียนได้ที่ลิ้งค์ด้านล่างค่ะ
เจอกันใหม่ในตอนถัดไปค่ะ
รัก
ลลิตา เจนเนตร
แอ๊ดไลน์มาคุยเล่นกันค่ะ LineID: @LitaJane
ช่องทางอื่น ๆ ในการติดตามข่าวสารของ ลิต้าเจน เดอะ ซีรีส์
เว๊ปไซค์ https://www.litajane.com/
อินสตาแกรมhttps://www.instagram.com/lalitajanette/
เฟสบุ๊กเพจhttps://www.facebook.com/lalitajanette
เฟสบุ๊กกลุ่มhttps://www.facebook.com/groups/lalitajanette