ตอนที่ 24 ฉันคนใหม่
ลิต้าเจน เดอะ ซีรีส์ 1 หลงทางรักนครมายา
Image by CHRIS carroll from Pixabay
ตอนก่อนหน้าและตอนถัดไปรวมอยู่ในนี้ รวมทุกตอน
ในเวลานั้น มีเพียงมายา เพื่อนสาวที่รู้จักฉันมาเนิ่นนาน นานเท่าไหร่ ฉันก็จำไม่ได้ รู้แค่ว่าเมื่อจำความได้มายาก็อยู่ตรงนั้นแล้ว เธอเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ทุกอย่างในชีวิตฉัน และฉันกล้าเล่าความเป็นไปอันทุเรศทุรังรันทดให้เธอฟัง
“พอได้แล้ว ลิต้า เธอจะเสียใจกับเรื่องนี้ไปอีกนานแค่ไหน” มายาพูดเตือนสติ
“ให้ฉันทำอย่างไรเล่า” ฉันโวยวายรำพึง
“ลุกขึ้นมาซิ เปลี่ยนแปลงตัวเอง”
“ฉันไม่รู้จะทำอะไร”
“เธอจำได้ไหม ตอนที่เธอมีกวินทร์ เธอบอกฉันว่า เธอไม่มีอิสระจะทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ตอนนี้เธอจะทำอะไรก็ได้ ไม่มีใครมาห้ามแล้ว”
“จริงซิ แต่ฉันไม่มีอารมณ์ ในหัวมีแต่ความโกรธแค้น ทำไมเขาทำกับฉันแบบนี้ ฉันอยากให้เขาได้ลิ้มรสความเจ็บปวดที่ฉันได้เจอบ้าง"
“ใช่ เขาสมควรต้องโดน ทำสิ่งที่เขาเกลียดซิ คิดเสียว่าเป็นการแก้แค้นเขาทางอ้อม”
สิ่งที่เขาเกลียด ฉันนั่งนึก
“ใช่ เขาไม่ชอบให้ฉันใส่กระโปรงสั้น แต่งหน้าแต่งตาจัดจ้าน ทำผมทำเล็บ และอีกสารพัดสิ่งที่เขาไม่ชอบ เขาอยากให้ฉันเป็นผู้หญิงอ่อนหวาน ขี้อาย และ เก็บตัว”
“เขาอยากให้เธอเป็นยัยเฉิ่มละซิ คิดแล้วน่าโมโหนัก”
“มา ฉันจะจัดการพาเธอเปลี่ยนโฉม เอาให้กวินทร์เห็นต้องนึกเสียดาย”
“เขาอาจจะนึกรังเกียจฉันก็ได้”
“ก็ช่างหัวเขาปะไรซิ เธอควรพอได้แล้ว ทำอะไรเพื่อผู้ชายที่ทำร้ายเธอ เอานี่ เขียนทุกอย่างที่เขาห้ามเธอลงไป แล้วเราจะทำมัน ถึงเวลาที่เธอจะต้องปลดแหก เป็นกบฏทางอารมณ์ ซะที ยัยเก็บกด”
ฉันได้แต่หงึกหงักเห็นด้วย นั่งคิดถึงสิ่งที่เขาเกลียด และเขียนมันลงไปในกระดาษ ด้วยหมายจะทำตัวนอกกรอบ ออกนอกคอก ตามที่มายาแนะนำ
ฉันเขียนทุกอย่างที่กวินทร์เกลียด และ เริ่มทำมันหมายจะต่อกรกับความโกรธข้างใน ถึงแม้เขาจะไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเบื้องหลังความเปลี่ยนแปลงในตัวฉัน คือ การแก้แค้นต่อความเจ็บช้ำที่เขาได้ก่อไว้
มายาพาฉันไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ แหวกอก ผ่าลึก นุ่งสั้น เข้าร้านทำผม ทำเล็บ เปลี่ยนลุค จากสาวหวานที่โง่เง่า เป็นสาวเปรี้ยวจัดจ้านผู้ไม่แคร์ใคร ดัดผมลอน ย้อมสีผม จนฉันแทบจำสีผมเดิมของตัวเองไม่ได้
ฝึกแต่งหน้าแต่งตา ปาดมาสคาร่า หลังจากนั้นใบหน้าของฉัน ก็ไม่เคยปราศจากเครื่องสำอางแม้แต่วันเดียว เมื่อรูปลักษณ์ภายนอกของฉันเปลี่ยนไป บุคลิคท่าทีของฉันก็เปลี่ยนตาม ฉันเดินผงาด เชิดหน้า จิกตา ดั่งผู้หญิงที่พกพาเอาความมั่นใจมาอย่างเต็มเปลี่ยม แต่นั่นก็เป็นแค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น แต่ถึงอย่างไรมันก็ช่วยเบี่ยงเบนความสนใจของฉัน และทำให้ฉันได้คลายทุกข์ไปบ้าง
เพื่อนเก่า ๆ ต่างแปลกใจในความเปลี่ยนแปลงของฉัน บางคนบ่นว่าคิดถึงภาพของฉันในสมัยใส ๆ ฉันถึงกับสะท้อนใจเมื่อได้ยินความเห็นนั้น แต่มันก็สายไปเสียแล้ว สาวน้อยแสนโง่ ผู้อ่อนต่อโลกคนนั้น ได้ตายไปแล้วด้วยน้ำมือของคนที่เธอรักยิ่งกว่าชีวิต
ไม่ว่าใครจะมีความเห็นอย่างไร ฉันเริ่มชื่นชอบการเป็นใหม่ของฉัน มันมาพร้อมด้วยอิสระเสรี ที่ฉันเคยถวิลหา จนฉันนึกเบื่อหน่ายตัวเองที่เคยเป็นดั่งผ้าขาวที่พับไว้ ผู้หญิงที่แสนดี อ่อนต่อโลก และโง่เขลา ในเวลานี้ฉันคือคนใหม่ ที่จะทำอะไรก็ได้ อย่างใจอยาก
แม้ภายนอกจะดูแข็งแกร่งกว่าที่เคย โลกภายในของฉันนั้นแสนบอบช้ำ และดูเหมือนจะมากยิ่งขึ้น ฉันออกดื่มกับเพื่อนสาวบ่อยครั้งขึ้น แอลกอฮอล์เหมือนเป็นที่พึ่งทางใจ ศุกร์เสาร์ จัดชุดเก่ง แต่งตัวอวดโฉม ออกดื่มจนฉันขาดสติ จำไม่ได้ว่ากลับมาบ้านได้อย่างไร หรือบางทีก็นอนบ้านเพื่อนที่ไปด้วยกัน บางสัปดาห์ที่ความเศร้าถาโถมเข้ามามาก ๆ ฉันจะออกไปดื่มหลังเลิกงาน เป็นอย่างนี้อยู่เป็นประจำ
ฉันเริ่มมีเพื่อนใหม่ กลุ่มปาร์ตี้สังสรรค์ วัน ๆ พากันเมา ฉันชอบเวลาไร้สติ ความเศร้าเหมือนหยุดชงัก มันเป็นยาบรรเทาความทุกข์ที่ได้ผล
เวลาเคลื่อนเลยผ่าน ฉันได้พบผู้ชายมากมาย แต่ก็ไม่มีใครเลย สามารถครอบครองหัวใจของฉันได้ คำพูดสุดท้ายที่กวินทร์ทิ้งท้ายเอาไว้ ว่า เขารักฉัน และ จะพิสูจน์ให้ฉันเห็น มันเป็นดั่งโซ่ตรวนชั้นดี ที่เหนี่ยวรั้งหัวใจฉันไว้
ลึก ๆ นั้น ฉันยังรอคอยการกลับมาของกวินทร์ ฉันอยากเชื่อเหลือเกินว่า อย่างน้อย คำว่ารักนั้นไม่ใช่เรื่องโกหก
ราวๆ หนึ่งปีให้หลัง ในที่สุดกวินทร์ก็กลับมา แต่หากเขาไม่ได้กลับมาเพียงลำพัง และเขาไม่ได้มาพร้อมคำสัญญาที่ให้กับฉันไว้ เขากลับมาพร้อมกับผู้หญิงอีกคน ผู้หญิงที่ไม่ใช่มาลิสา
ฉันได้ข่าวนี้จากเพื่อนร่วมรุ่นของฉัน มันทั้งตอกย้ำความเจ็บปวด ที่เกินกว่าจะเยียวยา อีกทั้งยังทำให้ฉันรู้สึกเสียหน้า และพ่ายแพ้อย่างไม่มีทางเอาคืน เพราะผู้หญิงที่เขาเลือกนั้น หาใช่ใครที่ฉันไม่รู้จักไม่ หากแต่คือศัตรูตัวฉกาจ ที่คือต้นเหตุแห่งความรักร้าวของฉันและกวินทร์ เธอไม่ใช่ใครอื่น สายทิพย์ เพื่อนรักเพื่อนชังของฉันนั่นเอง
และแล้วการประจันหน้ากับกวินทร์ และคนรักใหม่ของเขา เพื่อนเก่าของฉัน ก็มาถึง เมื่อเพื่อนร่วมรุ่นของเราคนหนึ่ง ประกาศข่าวดีเข้าสู่ประตูวิวาห์
“เธอจะไปงานแต่งงานนั้นไหม” มายาถาม
“ไม่รู้ซิ ฉันจะวางตัวยังไง” ฉันตอบ
“ยัยสายทิพย์นี่มันร้าย ไม่รู้ว่ามันจะมีแผนอะไรอีก” มายาว่า
“มายา ฉันไม่อยากเผชิญหน้าทั้งสองคนเลย”
“เธอต้องระวังให้ดี มิน่าที่ผ่านมามันถึงยุแยงตะแคงรั้วจนเธอกับกวินทร์แตกระแหง ที่ไหนได้หวังตะครุบกวินทร์ไว้เอง”
“ฉันไม่ไปดีกว่า ไปก็คงเป็นที่น่าสมน้ำหน้า ยัยสายทิพย์คงหัวเราะเยอะฉันลับหลังเป็นแน่”
“ไม่ได้ เธอต้องไป เธอต้องแสดงให้หล่อนเห็นว่า เธอไม่เป็นอะไร เธอไม่เสียใจ ไปให้กวินทร์เสียดายที่ทิ้งเธอ ไปให้สวยให้เริ่ด แสร้งทำว่าเธอมีความสุข กวินทร์ก็แค่ผู้ชายลวงโลกที่เธอไม่ต้องการแล้ว”