ตอนที่ 4 การผจญภัยครั้งสุดท้าย
ลิต้าเจน เดอะ ซีรีส์ 1 หลงทางรักนครมายา
Image by Maike und Björn Bröskamp from Pixabay
ตอนที่ 4 การผจญภัยครั้งสุดท้าย
ตอนก่อนหน้าและตอนตอนถัดไปรวมอยู่ในนี้ รวมทุกตอน
ในคืนนั้น ฉันคิดว่าบนชายหาดที่เงียบสงบนั้นมีเพียงเราสองคน
แต่ฉันหารู้ไม่ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น
ถูกจับตามองด้วยสายตาของคนกลุ่มหนึ่ง นั่นก็คือ เจ บิ๊ก และ ป๊อป
วันรุ่งขึ้นข่าวการคบหากันของฉันและกวินทร์ ก็เป็นรู้ที่กันทั้งภาควิชา
เพื่อน ๆต่างตกใจเพราะไม่มีใครคาดคะเนสิ่งที่เกิดขึ้นมาก่อน
แม้แต่สายทิพย์ที่ปกติแล้วฉันไม่เคยปิดบังอะไรเธอเลย
ถึงกับงอนฉันไปหลายวัน
ฉันสัมผัสได้ถึงรังสีความไม่พอใจจากผู้หญิงบางคนในคณะ หลังจากที่พวกเขาได้ยินข่าวนี้
ฉันนั้นทั้งเขิน และ อายมาก โชคยังดีที่การศึกษาก็ได้จบลง
การรับปริญญาบัตรนั้นได้ผ่านพ้นไป ความสัมพันธ์ของฉันและกวินทร์จึงไม่เป็นที่จับจ้องนัก
มีเพียงสายทิพย์ ที่ศึกษาต่อระดับปริญญาโทกับฉัน เป็นดั่งศิราณีและพยานรักของเรา
สายทิพย์ และ ฉันเริ่มการศึกษาระดับปริญญาโท พร้อมกับเพื่อนใหม่ที่มาจากหลากหลายสถาบัน
ล้วนแล้วแต่เป็นพวกหัวกะทิ ที่ได้รับทุนการศึกษาทั้งสิ้น
บรรยากาศการเรียนปริญญาโทนั้น จึงช่างแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
กับช่วงหรรษาเริงร่าในสมัยปริญญาตรี
ทุกคนจริงจังกับการเรียน การบ้าน รายงาน และงานวิจัยที่ต้องทำ
ความรับผิดชอบใหม่ ๆ ประเดประดังเข้ามา แบบไม่ให้ฉันได้ตั้งตัว
รวมทั้งหลักสูตรการศึกษาแบบสากลนั้น ที่ใช้ภาษาอังกฤษทั้งหมดในการเรียนการสอน
ทำเอาฉันปรับตัวแทบไม่ทัน ดีที่มีกวินทร์เป็นดั่งที่เพิ่งทางใจ
ฉันเรียนหนักมาก ในขณะที่กวินทร์กำลังเตรียมตัวไปศึกษาต่อต่างประเทศ
เขาต้องเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติม เตรียมเอกสารสำหรับสมัครเรียน
และที่เหลือก็เพียงแต่รอเวลาให้การศึกษาเปิด
ทุกครั้งที่ฉันว่าง เขาจะรีบมาหา เราใช้เวลาที่มีเหลืออันน้อยนิดด้วยกันอย่างเต็มที่
และฉันไม่อยากคิดถึงวันที่เขาต้องจากไปไกลแสนไกล
เจ บิ๊ก และ ป๊อป ต่างเริ่มการทำงานตามสายอาชีพ ถึงพวกเขาจะยุ่ง
แต่ก็ยังจัดเวลาแวะเวียนเข้าไปในโลกของเกมส์แห่งจินตนาการเสมอ
และต่างบ่นถึงการหายไปของฉันและกวินทร์ แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ทุกเวลาและนาทีที่ฉันมี
ฉันอยากใช้มันในโลกของความเป็นจริงกับกวินทร์มากกว่า
จนบางครั้งแม้แต่สายทิพย์ก็เริ่มมีท่าทีไม่พอใจ เธอคงจะรู้สึกว่ากวินทร์มาแทนที่เธอ
หรือไม่ ฉันก็คงจะดูมีความสุขจนเกินพอดี เป็นที่น่าหมั่นไส้
กวินทร์เป็นผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่เกินอายุ เขามีความสามารถหลายอย่าง
และชอบดูแล เอาใจใส่ เขาเริ่มเข้ามาทำหลาย ๆ อย่างแทนฉัน
จนฉันเริ่มจะรู้สึกกลัวว่า หากวันหนึ่งฉันไม่มีกวินทร์แล้ว ฉันจะทำอย่างไร
แต่เอาเถอะ วันที่ฉันจะไม่มีกวินทร์นั้น มันไม่มีทางเกิดขึ้น เพราะในใจฉันได้ติดสินใจแล้วว่า
เขาจะเป็นรักแรก คนเดียว และ รักสุดท้ายของฉัน
ฉันหารู้ไม่ว่า ความคิดในเวลานั้นของฉันช่างไร้เดียงสา และ อ่อนประสบการณ์นัก
ฉันมิได้เตรียมใจเผื่อความผิดหวังใด ๆ ฉันไม่สามารถจินตนาการได้เลย
ว่าอะไรจะมาทำให้ความรักของเราเปลี่ยนแปลงไปได้
การศึกษาปีที่ 1 ของหลักสูตรปริญญาโทของฉันได้ผ่านไป
โดยมีกวินทร์เคียงข้างฉันเสมอ
และก็ถึงเวลาที่กวินทร์จะต้องเดินทางไปประเทศสหรัฐอเมริกา ดินแดนแห่งเสรีภาพ
เจ บิ๊ก และ ป๊อบ เสนอให้พวกเรา รวมตัวกันอีกครั้งที่ปราสาทในโลกของเกมส์
แห่งจินตนาการ เพื่อร่วมผจญภัยไปในโลกของพวกเราเป็นครั้งสุดท้าย
เพราะหลังจากกวินทร์ไปแล้ว เขาคงต้องยุ่งวุ่นวายกับความเปลี่ยนแปลงที่จะถาโถมเข้ามา
ไหนยังจะภาษาและวัฒธรรมที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
การเรียนระดับปริญญาโทที่ต้องทุ่มเททั้งแรงกาย และแรงใจ
เย็นวันหนึ่ง หลังจาก เจ บิ๊ก และ ป๊อบ เลิกงานแล้ว
เราทั้งหมดพบกันอีกครั้งในโลกแห่งจินตนาการ หน้าปราสาทกลางเมือง
ความทรงจำในเรื่องราวต่าง ๆ ได้หวนกลับมาหาฉันอีกครั้ง
ฉันนึกขอบคุณสายทิพย์ เพราะถ้าในวันนั้นเรามิได้มีเรื่องขัดใจกันแล้ว
ฉันคงไม่ได้มาสนิทสนมชิดเชื้อกับ เจ บิ๊ก และ ป๊อบ ในโลกแห่งความฝันนี้
และฉันคงจะไม่ได้มีโอกาสได้รับความรัก การดูแล เอาใจใส่จากกวินทร์เป็นแน่แท้
กวินทร์ในชุดอัศวิน สามชุดเกราะ มือถือดาบ และ โล่ ท่าทางกระฉับกระเฉง
ผู้ชายที่ฉันหลงรัก ครั้งแล้วครั้งเล่า เดินนำทัพพวกเราเข้าสู่ดินแดนแห่งการผจญภัย
ฉันในชุดสีโอโรส กระโปรงยาวถึงพื้น ประดับด้วยลูกไม้สีขาว
ในมือถือคฑาวิเศษก้าวตามหลังไปไม่ห่าง
เจ ในชุดผ้าคลุมวิเศษของพ่อมด ที่ทำให้เขามีพลังการทำลายล้างเหนือใคร ก้าวตามมาติด ๆ
บิ๊ก ในชุดปราดเปรียวดั่งโรบินฮู้ด สองมือถือคันธนู พร้อมหมวกใบเก๋
วิ่งประกบเจมาแบบทันท่วงที
ป๊อป นักฆ่า จอมขโมยผู้ยิ่งใหญ่ มาในชุดและผ้าคลุมศรีษะสีดำ
ตามลำตัว แขน และ ขา มีเชือกเงื่อนมัดรอบอยู่ ในมือทั้งสอง ถือมีดดาบสั้น
ทำให้เขาช่างดูลึกลับยิ่งนัก เดินประกบท้ายขบวนของพวกเรา
พวกเรากำลังจะเข้าไปยัง มหาปิรามิดแห่งกีซ่า ที่ขึ้นชื่อเรื่องสัตว์ประหลาดอันตราย
อาทิเช่น สฟิงซ์ สัตว์ประหลาดในตำนาน มีตัวเหมือนสิงโต มีปีกแบบนกอินทรีย์
มันจะเข้าทำร้ายนักผจญภัยทุกคนที่ผ่านเข้ามา ด้วยความรวดเร็ว
นอกจากนั้นยังมี มัมมี่ ที่ถูกปลุกให้ฟื้นคืนชีพ แม้ท่าทีจะเชื่องช้า
แต่ถ้าได้โดนตะปบด้วยฝ่ามือของมันละก็ พิษร้ายนั้นทำให้ถึงตายอย่างทรมานเลยทีเดียว
ก่อนพวกเราจะเข้าไปสู่ชั้นหนึ่งของมหาปิรามิด ฉันได้วาดไม้คฑา
พร้อมคาถาแห่งพลังอันศักดิ์สิทธิ์ เกิดเป็นสายลม ที่หอบนำมวลดอกไม้
รายล้อมพวกเราทุกคน และทำให้พลังในการต่อสู้ทวีความรุนแรงมากขึ้น
และทันทีที่พวกเราก้าวเข้าสู่มหาปิรามิดนั้น เจ้าฝูงสฟิงซ์เข้าจู่โจมจากรอบด้าน
กวินทร์ อัศวินของทีม เข้าปะทะกับพวกมัน เพื่อกันไม่ให้เหล่าสฟิงซ์เข้ามาทำร้ายพวกเราในทีม
ป๊อบ จอมโจรผู้ว่องไว ต้อนพวกสฟิงซ์ให้รวมเป็นกลุ่มก้อน
ฉัน แม่พระ ร่ายมนต์ด้วยไม้คฑาศักดิ์สิทธิ์ ปล่อยลำแสงสีทอง
แห่งการปกป้องไหลผ่านไม้คฑาเกิดเป็นเกราะป้องกัน ดั่งม่านหมอกปกคลุมรอบตัว
กลุ่มของพวกเรา
ในขณะที่บิ๊ก น่าล่า นายธนูที่เก่งกาจ ง้างคันธนูเพื่อกำกัดเจ้าสฟิงซ์ ไปทีละตัวสองตัว
เจ พ่อมดผู้มีวิชาอาคม ซึ่งอาศัยอยู่ภายใต้เกราะกำบัง กำลังตั้งสมาธิเพื่อร่ายคาถาแห่งไฟ
อันมีอนุภาพร้อนแรง และ ฉับพลัน ทันทีที่คาถาสำแดงอิทธิฤทธิ์ เกิดเป็นลูกไฟ
ร่วงหล่นมาจากฟากฟ้า ตรงเข้าสู่ศัตรูตัวร้าย พวกมันทุกตัวตาย อย่างทันท่วงที
กวินทร์ได้รับบาดเจ็บจากการปะทะโดยตรงกับเหล่าศัตรู ฉันจึงใช้ไม้คฑา
ชี้ตรงไปที่กวินทร์ และร่ายมนต์แห่งการเยียวยา รำแสงสีรุ้ง พุ่งออกมาจากปลายไม้คฑา
โอบล้อมกวินทร์ไว้ด้วยความรัก เพียงไม่กี่อึดใจ เขากลับมาแข็งแรงเช่นเคย
เราเข้าสู่ปิรามิดชั้นสอง และการต่อสู้ที่ดุเดือดก็เริ่มต้นขึ้น ครั้งแล้วครั้งเล่า
…
พวกเราต่อสู้ กับสัตว์ประหลาดกันจนหนำใจแล้ว จึงพากันออกมานั่งพัก ณ สวนซากุระ
ใกล้ ๆกับพระราชวังสไตล์ญี่ปุ่น ที่แห่งนี้เป็นที่ที่ฉันชอบที่สุด เพราะบรรยากาศอันสวยงาม
ดอกซากุระสีชมพูที่ร่วงหล่นลงสู่ สนามหญ้าสีเขียว ดูตัดกัน
รอบพระราชวังเต็มไปด้วยสระน้ำน้อยใหญ่ ตัวละครต่าง ๆ ที่แต่งกายด้วยกิโมโน ดูจิ้มจิ้มนารัก
ฉันฝันอยากจะเห็นสถานที่แบบนี้ในโลกแห่งความเป็นจริงบ้างจัง
“ขอบใจทุกคนมาก โดยเฉพาะลิต้า ไม่ได้เธอฉันคงแย่” กวินทร์กล่าว
“ไม่เป็นไรจ๊ะ ไม่มีกวินทร์ ฉันคงตายตั้งแต่ยังไม่ได้ร่ายมนต์ด้วยซ้ำ” ฉันว่า
“แหม น่าหมั่นไส้จริง ๆ พวกคนมีความรัก มีใครนึกถึงความดีของฉันบ้าง ไม่ได้ฉันจัดชุดไฟ ใส่เจ้าสฟิงซ์ พวกเรานี่แหละ จะพากันตายทั้งหมด”
ข้อความที่ไม่ต้องคาดเดาของเจ ทำเอาพวกเราหัวเราะด้วยความหมั่นไส้
“มึงนี่นะ เป็นพวกพ่อมดมีหาง ยกหางตัวเองได้ตลอด”
ป๊อปแขวะเข้าทันที
“อย่างน้อยกูก็ไม่ใช่ พวกจอมโจร รอบกัดอย่างมึง ไอ้ป๊อป”
เจไม่ยอมสวนกลับทันควัน
พวกเราหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
“เอาวะ ต้องขอบคุณพวกเราทุกคน นั่นแหละ ขาดคนใดคนหนึ่งไป ก็คงหมดสนุกกัน”
กวินทร์กล่าวเพื่อยุติ การยียวนกวนประสาทระหว่างเจ และ ป๊อบ
“กู คงคิดถึงมึงวะ กวินทร์ มึงไปแล้วยังจะมาเล่นเกมส์กับพวกกูอีกรึเปล่าวะ”
บิ๊ก ผู้นาน ๆจะพูดซักครั้ง เผยความรู้สึกของเขาเป็นคนแรก
ฉันรู้สึกใจหายเมื่อนึกขึ้นได้ ว่านี่อาจจะเป็นความสนุกสนาน
และการผจญภัยครั้งสุดท้ายของพวกเรา
“แหม กูยังไม่ตาย แค่ไปเมืองนอก ไม่ลืมพวกมึงหรอกน่า”
กวินทร์กล่าวทีเล่นทีจริง และคงกำลังกลบเกลือนความรู้สึกใจหายลึก ๆข้างใน
“เฮ้ย ยังไง มึงต้องส่งข่าวคราวบ้างนะเว้ย ไม่งั้นกูจะจีบลิต้าของมึง เอาซิ”
ป๊อปผู้มีท่าทียียวนเสมอ และไม่ยอมให้กลุ่มของเราขาดสีสันกล่าวขึ้น
“กูว่าแล้ว ไอ้ป๊อป มึงนี่พวกหัวขโมยตัวจริง” เจได้ทีกัดจิกป๊อปบ้าง
“ไอ้ป๊อป มึงนี่ ลามปาม” กวินทร์โต้ขึ้น
“แต่ยังไงกูต้องฝาก ลิต้ากับพวกมึงด้วยนะ ไม่รู้ว่ากูจะได้กลับมาอีกทีเมื่อไหร่”
ยังไม่ทันสิ้นเสียงหัวเราะ ฉันนั้นใจหายขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงการจากลาของกวินทร์
ในสมัยนั้นการไปเมืองนอก ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ ไม่ได้ง่ายดายเหมือนในสมัยนี้
ค่าใช้จ่ายก็สูงมาก บางครั้งนักเรียนไทยมัก ไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านเลย จนกว่าจะเรียนจบ
และนั่นทำให้เราทุกคนรู้อยู่แก่ใจว่า เราคงไม่ได้พบและใช้เวลากับกวินทร์แบบนี้อีกนาน
“มึงสบายใจได้พวกเราจะดูแลเอง”
บิ๊กผู้เป็นการเป็นงานที่สุดในกลุ่ม รับคำมั่น
“ยังมีอีกอย่าง ที่ฉันได้ให้คำมั่นกับลิต้าไว้” กวินทร์กล่าวต่อ
“ลิต้า” กวินทร์ลุกขึ้น
และ ทันใดนั้นก็มีกล่องข้อความขึ้นมาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของฉันว่า
กวินทร์ต้องการมอบของสิ่งนี้ให้คุณ ใต้ข้อความมีปุ่ม รับ และ ปฏิเสธ
ฉันกดรับ และพบว่าของที่กวินทร์มอบให้นั้น คือ ปีกนางฟ้า ที่เขาเคยสัญญาว่าจะหามาให้
ฉันนำมันมาสวมในทันที ปีกนางฟ้านั้น มีประกาย ละอองดาว ส่องแสงระยิบระยับ
ในเวลานั้น ฉันดูเหมือนนางฟ้าตัวน้อย ๆ เข้าจริง ๆ
“ขอบใจมากวินทร์ ฉันลืมไปแล้วด้วยซ้ำ” ฉันขอบคุณด้วยความสุขใจ
“แต่ฉันไม่เคยลืม” กวินทร์เกล่าเพียงสั้น ๆ แต่เต็มไปด้วยความหมาย
“ลิต้า เธอสวยมาก” เจอุทานทันทีที่เห็นฉันในปีกนางฟ้า
“กวินทร์ มึงนี่มันแน่มากเลย ถึงกับให้ปีกนางฟ้าเลยเหรอวะ แล้วอย่างนี้ กูจะเอาอะไรมาจีบ ลิต้า แข่งกับมึงละนี่” ป๊อปไม่เลิกท่าทีหยอกเย้า กวินทร์
“ลิต้า เขามีอัศวินแล้ว เขาไม่เอาจอมโจรอย่างมึงหรอก ไอ้ป๊อป” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร เจนั่นเองที่พูดออกมา
“มันเหมาะกับเธอมากเลย ลิต้า” บิ๊กพูดบ้าง
…
คลิ๊กอ่านตอนถัดไป
ตอนก่อนหน้าและตอนตอนถัดไปรวมอยู่ในนี้ รวมทุกตอน
ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ชื่นชอบเรื่องราวของลิต้านะคะ หากมีอะไรเสนอแนะ ลิต้ายินดีรับฟังและจะ นำไปพัฒนา ขอบคุณเป็นการล่วงหน้าเลยนะคะ สามารถคลิ๊กที่ลิ้งค์ด้านล่างและส่งข้อความถึงลิต้าได้เลยค่ะ หรือ จะตอบกลับมาในอีเมลล์นี้ก็ได้ค่ะ
อ่านจบแล้ว แบ่งปันให้เพื่อน ๆ คนอื่น ลิต้าจะขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ
สำหรับเพื่อน ๆ ที่ได้รับเมลล์นี้ทางใดก็ตาม แต่ยังไม่ได้ลงทะเบียนรับข่าวสารสามารถลงทะเบียนได้ที่ลิ้งค์ด้านล่างค่ะ
เจอกันใหม่ในตอนถัดไปค่ะ
รัก
ลลิตา เจนเนตร
ช่องทางอื่น ๆ ในการติดตามข่าวสารของ ลิต้าเจน เดอะ ซีรีส์
เว๊ปไซค์ https://www.litajane.com/
อินสตาแกรมhttps://www.instagram.com/lalitajanette/
เฟสบุ๊กเพจhttps://www.facebook.com/lalitajanette
เฟสบุ๊กกลุ่มhttps://www.facebook.com/groups/lalitajanette