ตอนที่ 40 ฝ่ายรุก (18+)
ตอนที่ 40 ฝ่ายรุก (18+)
ลิต้าเจน เดอะ ซีรีส์ 1 หลงทางรักนครมายา
ตอนก่อนหน้าและตอนถัดไปรวมอยู่ในนี้ รวมทุกตอน
ฉันแพ้หลายรอบติดต่อกันทำให้ต้องดื่มจนเกินพอดี จนถึงกับต้องร้องขอ
“รอบนี้ฉันขอ ฉันดื่มไม่ได้แล้ว” ฉันพูดขึ้น
เดวิทยกแก้วของฉันขึ้น พร้อมทั้งโอบฉันเข้าไว้ในอ้อมกอดของเขา
“คุณจะขี้โกงไม่ได้ โดยเฉพาะรอบนี้ผมชนะ” เขาพูดทีเล่นทีจริงพร้อมทั้งพยายามเอาเครื่องดื่มจ่อปากของฉัน ฉันบ่างเบี่ยงและนั่นทำให้วงแขนของเขายิ่งบีบแน่นมากขึ้น และด้วยความเมาของเขาและของฉัน ทำเอาเรานั้นยืนซวนเซไปมา
“พอเถอะ ผู้หญิงเขาบอกว่าดื่มไม่ไหว” อลันพูดทั้งกระฉากแก้วว๊อดก้าในมือของเดวิทออกมา
“ผมจะดื่มเอง” เขายกแก้วกระดกพรวด
เดวิทคลายมือออกจากฉัน เข้ากระชากเสื้อของอลันด้วยความโมโห
“ทำไมนายต้องทำตัวยังกับพระเอก น่าหมั่นไส้”
ฉันตกใจสุดขีด กระโดดเข้าตรงกลางระหว่างทั้งสองคน โดยหันเข้าหาเดวิทพร้อมกับพูดว่า “ขอร้อง อย่ามีเรื่องกันเลย”
หนุ่มวัยกลางคนของลิซ่าผลุนเข้าล๊อกแขนของเดวิททันที นีน่าที่ตกใจไม่แพ้กันแต่มีสติกว่าใครเพื่อน ส่งสัณญาณด้วยสีหน้าพร้อมกับพูดว่า
“ลิต้าเธอพาอลันออกไปซะก่อนจะมีเรื่อง”
ฉันคว้าแขนของอลันและลากเขาออกจากคลับอย่างทันทีทันใด เราออกมายืนที่หน้าถนนเล็ก ๆ ในซอยสุขุมวิทพร้อมกับหอบหายใจเบา ๆ
“ผมขอโทษที่ทำเอาหมดสนุก” อลันพูดพร้อมทั้งหันมามองฉันอย่างรู้สึกผิด
“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ฉันต้องขอบคุณคุณต่างหาก” ฉันส่งยิ้มให้เขาเป็นการขอบคุณ
“เดวิทเขาคงจะชอบคุณ” อลันกล่าวต่อ
“เหรอคะ” ฉันทำเนียนเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร
“ก็ไม่แปลกหรอกครับ ผมยังชอบคุณเลย” อลันได้ทีเผลอความในใจ
“ขอบคุณค่ะ” ฉันตอบแล้วเบนหน้าที่ร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย ไม่รู้ด้วยคำหวานนั้น หรือ ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“น่าเสียดายที่ผมต้องกลับวันพรุ่งนี้” อลันพูดเศร้า ๆ
“อย่าเศร้าไปเลยคะ เรายังมีคืนนี้ทั้งคืน” ฉันพูดตอบทั้ง ๆ ที่รู้สึกเสียดายเช่นกัน
“จริงของคุณ” อลันยิ้มที่มุมปาก
“เดินเล่นกันไหมครับ” อลันพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือของฉัน และพูดว่า “หวังว่าคุณคงไม่รังเกียจ”
ฉันยิ้มรับแต่ไม่ได้พูดอะไร และเดินตามเขาที่จูงมือฉันไปข้างหน้า
“จริงรึเปล่าคะ ที่คุณไม่เคยจูบผู้หญิงที่เพิ่งรู้จัก” ฉันถามถึงเกมส์ที่เราพึ่งเล่นกันไป
“จริง ๆ แล้วก็เกือบนะครับ ถ้าไม่โดนขัดจังหวะซะก่อน”
“ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่ายังมีผู้ชายแบบคุณหลงเหลืออยู่”
“แบบไหนเหรอครับ”
“รักนวลสวงนตัวละมั้งคะ”
“ผมชอบแบบค่อยเป็นค่อยไปมากกว่า แต่กับคุณผมกับรู้สึกเหมือนรู้จักคุณมานาน”
“ฉันก็เหมือนกัน รู้สึกปลอดภัย”
เรามองหน้ากันอยู่ตรงนั้น สัมผัสถึงความรู้สึกอันลึกซึ้งส่งผ่านซึ่งกันและกัน
“ผมพักที่นี่” อลันพูดขึ้นเมื่อเราเดินมาถึงโรงแรมแห่งหนึ่ง ฉันมองไปรอบ ๆ และรอฟังว่าเขาจะว่าอย่างไรต่อ
“คุณอยากอยู่ต่อซักหน่อยไหม”
“ค่ะ” ฉันตอบอย่างไม่ลังเล
เขาจุงมือของฉันผ่านห้องโถงของโรงแรม ตรงดิ่งไปยังลิฟท์ผู้โดยสาร หัวใจของฉันเต้นถี่แรงเมื่อลิฟท์เคลื่อนตัวไปเรื่อย ๆ คืนนี้แล้วซินะที่ฉันจะได้เปิดซิงวันไนท์สแตนด์ ฉันจะไม่มีโอกาสหวนกลับแล้วนะ ฉันบอกกับตัวเอง
เมื่อมาถึงหน้าห้อง เขาหันมาพูดกับฉันก่อนจะเปิดประตูว่า
“ปกติไม่ใช่นิสัยของผมที่จะชวนผู้หญิงขึ้นห้อง ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมไม่ได้คาดหวังว่าจะมีอะไรกับคุณ คุณสบายใจได้”
“ขอบคุณค่ะ” ฉันตอบ เจตนารมณ์ที่จะไม่ล่วงเกินฉัน ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกประทับใจ และกระตุ้นความต้องการที่จะตกเป็นของเขาให้โชติช่วงมากกว่าเดิม
เขาเปิดประตูออกเผยให้เห็นแสงไฟระยิบระยับของเมืองที่ไม่เคยหลับไหลทางหน้าต่างบานใหญ่
ห้องของอลันเป็นห้องที่ตบแต่งแนวทันสมัย ขนาดกระทัดรัดกำลังดีตามสไตล์ห้องในเมืองหลวง ตรงกลางห้องเป็นอ่างอาบน้ำที่เป็นกระจกใส สามารถมองเห็นเตียงนอนและวิวของแสงไฟยามค่ำคืนได้จากอ่างอาบน้ำเลยทีเดียว
“นั่งก่อนซิ” ฉันนั่งลงที่ปลายเตียงในขณะที่อลันกำลังรินน้ำใส่แก้ว
“ดื่มน้ำซะหน่อย คุณดื่มว๊อดก้าเข้าไปมากเลย” เขาพูดพร้อมทั้งยื่นแก้วน้ำให้ฉัน
“ขอบคุณค่ะ” ฉันรับมันมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว
อลันมานั่งข้าง ๆ ฉัน และพูดว่า
“ผมน่าจะได้รู้จักคุณเร็วกว่านี้ จะได้มีเวลาทำความรู้จักคุณมากกว่านี้”
“ฉันก็อยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้”
ฉันพูดพร้อมโน้มตัวเข้าหาอลัน ลมหายใจของฉันรดลงที่ใบหน้าของเขา กลิ่นหอมของโคโรนจ์และเหงื่อของเขาทำให้ฉันรู้สึกมีอารมณ์ ยิ่งเขาดูไม่พยายามที่จะล่วงเกินฉัน ยิ่งกระตุ้นความต้องการของฉันให้ครุกรุ่นมากยิ่งขึ้น
ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ หรือ เพราะอลันไม่มีทีท่าจะล่วงเกินฉัน ทำเอาฉันสลัดความเหนียมอายลุกขึ้นมาเป็นผู้ล่า ฉันขยับเข้าไปใกล้เขา และเงื้อมแขนขึ้นโอบรอบคอของเขา จงใจมอบจุมพิตให้เขา เขาจูบตอบอย่างอ่อนโยน ฉันเพิ่มความร้อนแรงด้วยการโน้มเขาเข้ามาใกล้ พร้อมทั้งดุลดันสอดลิ้นเข้าไปม้วนตลบลิ้นของเขา ฉันดูดเลียลิ้นของเขา เสมือนกวางน้อยผู้หิวกระหายกระเสือกกระสนหาลำธาร เสียงครางเบา ๆ ผ่านลำคอของฉัน เป็นสัญญาณให้เขารู้ว่าฉันมีอารมณ์เต็มที่ และพร้อมให้เขาทำอะไรกับฉันแล้วแต่เขาจะปรารถนา
“ลิต้า คุณแน่ใจหรือ” อลันผู้แสนจะเป็นสุภาพบุรุษถอนปากออกจากฉันและเอ่ยถามขึ้น ทั้ง ๆ ที่อาการของฉันก็ออกจะชัดเจนอยู่แล้ว
“ค่ะ ฉันอยากเป็นของคุณ” ฉันตอบเสี่ยงกระเซ่า